Zack Cliff Burton

Rüyalarım son günlerde korkunç olmaya başladı.Ama bu seferki normal bir rüyaydı. Koşuyorum,sadece koşuyorum.İşte bu rüya cennten bir köşeymiş gibi yer edindi bende. Yağmurlu bir havada koşmaya devam ederken ayağım kaydı ve yere düştüm. Sanki yatağın üzerine düşmüşüm gibi uyandım.''Ahhh. Hadi ama,güzel bir rüyadayken olmaz!'' diyerek ,boş yere uykuma geri dönmeye çalıştım ve tabikide başaramadım.Yastığı kapıya doğru fırlatıp ayağa kalktım.Odamdan dışarı çıktığımda,güneş sanki bir vampirmişim gibi gözlerimi yaktı. Gözlerimi ellerimle koruya koruya mutfağa doğru yürüdüm. Annem mutfakta gülümseyerek beni izliyordu.''Günaydın,uykucu.'' dedi ve oturmamı işaret etti. Annem hep böyleydi bana sormadan ne istediğimi anlardı. ''Al bakalım'' diyerek portakal suyunu önüme koydu ve kahvaltıyı hazırlamaya başladı.Kahvaltımızı bitirdikten sonra sohbet etmeye başladık.''Söyle bakalım, benimle birlikte gezmeye var mısın,yok musun. ''Buralardan biraz uzaklaşmak için her şeyi yapmaya hazırım, senle gezmeye bile katlanabilirim.'' Annem yüzünü ekşiterek ''Sen gerçekten bendenmi çıktın? Ben gençken esprilerim her zaman iyi olurdu.'' ''Evet anne. Ama 1 asır dan buyana espri anlayışı çok değişti.'' dedim ve ordan koşarak odama kaçtım. Annem arkamdan ''Espri anlayışını babandan aldığın çok belli!'' diye arkamdan bağırdı. Ortam bir anda sessizleşti annem nasıl bir pot kırdığını farketmişti. Annem biraz patavatsız olabilirdi ama bu tür durumlar her zaman hoşuma gider. Küsmüş gibi yaparak istediğimi elde ederim. Tabiki ona küsmem imkansız, zaten ondan başka kimim varki. Babam ben küçükken bizi terk etti ve öldü. Yani sanırım öldü, yoksa hangi insan çocuğunu terk edebilirki. Onun gülümsemesini zar zor hatırlayabiliyorum aslında. Gülümsemesini hafızamda gördüğümde hissettiğim şey güçtü. Hani küçükken çoçuklar ''Benim babam,senin babanı döver!'' derlerdi ya, ben benim babamın onun babasını dövebilceğeni bilmeme rağmen hiç birşey söylemez ve çoçukla kavga etmeye başlardım. Annem yavaş yavaş yanıma doğru geldi. Yüzünde hüzünlü bir bakış vardı.Yanıma oturdu ve gözlerime bakarak ''Gerçekten çok özür dilerim tatlım, ama sende hakkettin bir kadının yaşıyla dalga geçmenin ne kadar büyük bir suç olduğunu biliyor musun?'' dedi hızlıca. Ben ise yüzümdeki kırılmış kalp bakışını değiştirmeden bekledim. Annem esprisinin işe yaramadığını görünce yine konuşma gereği duydu. ''Bak tatlım, bir gün babanla tanışacaksın ve -..'' ''Yeter anne!,babam hakkında o yaşıyormuş gibi konuşma.''. Annemin bu sefer gözleri dolmaya başladı ve elimi tuttu. ''Tatlım, ...'' dedi ve sustu. Annemin eli bir anda sıcaklığını kaybetti. Yüzüne baktığımda yüzünde acı bir ifade vardı. Anneme ne olduğunu anlamaya çalışırken,annemin ağzından kan akmaya başladı. Korkuyla ayağa kalkıp ''Ne?! Neler olauyor?!'', ''Anne!'' diye bağırdım. Daha sonra annemin beyaz bluzu kırmızıya dönmeye başladı,sanki birisi onu göğsünden yaralamıştı. Korkuyla annemin yarasına basıp kanamayı durdurmaya çalışırken bir erkek sesi ''Onu korumazsan sonu böyle olucak. Anneni koru evlat!'' diye seslendi. ''Sende kimsin? Ve sen kime evlat diyorsun?!'' diye çıkıştım. Ama ses ''Sadece onu koru!'' dedi ve kayboldu.

xxxxxxx

Yatağa yine düştüm ve uyandım, annem mutfaktan bağarıyordu ''Zack! uyan artık!'' ''Off tamam! Uyandım!'' diye bağırdım ve yataktan çıktım. odamın kapısını açtığımda güneş her zamanki gibi beni bir vampir zannetti. ''Ahh! lanet olası güneş!'' diye bağırdım aniden ve odama kaçtım. Annemin mutfaktan gülme sesleri geliyordu. ''Belki odandan biraz dışarı çıkarsan güneşe alışabilirsin''diyip gülmeye devam etti. ''Ha ha ha. Anne gerçekten çok komiksin'' dedim ve odamdan dışarı çıkıp mutfağa doğru yürüdüm. Annem aynı rüyamdaki gibi bana bakıp gülümsüyordu. Bu manzara bana rüyamı hatırlatıp irkilmeme neden oldu ve içimi bir his kapladı. İçimden bir ses 'oraya sakın gitmeyin!' diyordu. ''Anne. Acaba geziyi ertelesek mi?'' dedim anneme bakarak. Annem ise hayalet görmüş gibi bana baktı ve ''Delirdinmi sen?! Uzun zamandan beri tek tatil günüm bu! Asla olmaz geziyi ertelemiyoruz.'' dedi.''Ha doğru sen bilim adamısın değil mi?. Anladım tamam'' dedim cevap vererek. ''Bilim kadını!'' diye cümlemi düzeltti. Annem kendisine bilim adamı denilmesinden nefret ederdi. ''Neyse hazırlan artık birazdan yola çıkıcağız.'' dedi ve tüm umutlarımı kırdı. Yavaşça odama doğru yürüdüm ne yapacağımı düşünerek.

xxxxxxxxxxxxx

Yolculuğun neredeyse yarısı bitmişti, gereksiz ve sıkıcı yerlere uğramıştık ama hiçbir yaralanma olayı yaşamadık. Salakmıyım ben? Tam bir salak gibi rüyamdaki sese inandım ve geziyi iptal etmeye çalıştım. O sırada annem ''Hey! bak şurda çok güzel heykeller var!'' diyerek arabayı kenara çekti ve. ''Off! anne! her gördüğün yere girme! dememe rağmen beni zorla dışarı çıkardı. Geldiğimiz yer em teyzenin yeri diye bir yerdi. Etraf heykellerle doluydu ve mekan çok eskiydi. Hislerim ordan annemi de alıp kaçmamı söylüyordu ama yürümeye devam ettim. 'Son günlerde biraz paranoyaklaştım mı ne?' diye geçirdim içimden. Arabamızın yanında bir araba daha vardı. Ohh iyi bizden başka birileri daha olacak bu iyi oldu diye düşündüm. Mekana doğru yürürken şaçları bir eşarbla örtülmüş bir kadın bizi karşıladı. ''Hoşgeldiniz! buyurun içeri geçin!'' dedi heyecanlı bir şekilde. Annem transa geçmiş gibi davranarak yürümeye devam etti. Oraya vardığımızda bir kadının daha trans gibi birşeyde olduğunu gördüm bir şeyler dönüyordu ama ne olduğunu bilmiyordum. Etrafa bakınmaya başladım, gerçektende çok güzel heykeller vardı etrafta. Özellikle bir heykel dikkatimi çok çekmişti, yarı keçi yarı bir insan resmedilmişti heykelde. ''Bu bir satir mi?'' diye sordum em teyzeye. ''Evet! yunan mitolojisine ilgin var mı?'' diye cevap verdi. ''Biraz. Annem zorla öğretmişti.'' ''Ah! şu anneler bazen çok zorlu oluyorlar değil mi?'' dedi gülerek. Tam cevap vermek üzereyken em teyze yeniden konuşmaya başladı ''Neyse sen şimdi biraz gez.Bende annenlerle ilgileniyim tamam mı?'' dedi gülümseyerek. ''Şey, ta-tamam'' em teyze yürümeye devam etti. O giderken içimden bir ses 'Peşinden git ve anneni koru!' diye bağırıyordu. Bu sefer içimdeki sesi dinleyip em teyzenin peşinden gittim. Gittiğimde gördüğüm şey en zorlu serserinin bile altına kaçırmasına sebep olacak kadar korkunçtu. Yılana benziyordu, ve bizden önce gelen kadına doğru bakıyordu. Kadın taşlaşmıştı, ne? rüyam gerçek mi oluyor annem nerede? Etrafa baktım ve annemin ayakta durduğunu gördüm ve henüz taş olmamıştı. Annemin yanına koştum ve onu diğer tarafa doğru çekmeye başladım. Yılan tısladı ve ''Anneni kurtaramazsın!melez!'' diye bağırdı. Melez mi? Neyse annemi kurtarmam lazım onu ne olursa olsun koruyacağım! Diye geçirdim içimden. ''Sen medusa sın değil mi?!'' diye bağırdım. Medusa tıslamaya başladı bunu evet olarak aldım. Annemi nasıl koruyacağım? Diye düşünürken etrafa bakındım ve açık bronz renginde bir kılıç gördüm. Koşup onu aldım, bu silah benim tarzım değildi pek ama savaşmama yardım edebilirdi. Peki gözlerimi kullanmadan nasıl dövüşüceğim? Derken çeşmeyi gördüm eğer medusayı oraya çekersem yansımadan onu görebilirim. Çeşmeye doğru annemi taşıyarak koştum ve annemin kafasına vurarak annemi bayılttım. Ve Medusayı beklemeye koyuldum.Yansıma bana 180 derecelik görüş açısı sağlıyordu. Dizlerimin üzerine çöktüm ve onu bekledim geldiğinde gülmeye başladı ''Sonunda pes ettin mi melez?''dedi ve yanıma doğru geldi. Kılıçımın yetişeceği yere gelincede gözlerimi kapatarak kılıçımı salladım. Gözlerimi açtığımda yanımda bir adam vardı. Ama bu adam biraz farklıydı bacakları biraz kıllıydı sanki. Gözlerimi tamamen açtığımda bunun bir satir olduğunu gördüm. ''Merhaba,melez'' dedi. ''Şey, me-merhaba'' diye cevap verdim. ''Benim adım ferdinand,gezgin bir satirim. Bu medusa yı kendin mi hallettin?'' diye sordu. ''Evet.'' ''Vay be! hemde daha melez kampına gitmeden!'' ''Melez mi? Melez kampı mı? Neyden bahsediyorsun sen?'' ''Merak etme hepsini öğreneceksin. Seni oraya götüreceğim.'' ''Tamam ama önce annemin uyanmasını bekleyeceğiz.''. Melez kampı ha? Eğlenceli olacağa benziyor.

İyi.