Nöbet.

Konu: Nöbet. Ptsi Mart 21, 2011 9:34 am

İşte size berbat bir haber, Melez Kampı'nda insanları geldikleri gün nöbete tabii tutuyorlar. Çok ciddiyim, geleli birkaç saat oldu ve şuan bi' ağacın dibinde Altın Post'u koruyorum, görünüşte tabi. Hermes kulübesindeki birkaç iyi niyetli (!) arkadaş görev listesi üzerinde oynayıp benim almamı sağlamıştır, inanın çok sevindim bende. Koruduğum şeyin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu bile, elimde uzun bir kılıçla ağacın dibinde oturuyordum tek başıma. "Harika." dedim homurdanarak, o kadar uzun bir gün olmuştu ki gözlerim tonlarca ağırlığında gibiydi. Ayağa fırlayıp elimde koca bıçakla turlamaya başladım, uymamam gerekiyordu. Birkaç tur attıktan sonra bütün suç onunmuş gibi Altın Post'a döndüm ve kızgın bir şekilde bir homurtu koydum. Yani cidden, şart mıydı şimdi bu? Uyumak varken benim burda işim neydi?! Zaten düşünecek okadar çok şeyim vardı ki düşünmeye kalksam koyun sayarmış gibi uykuya dalardım herhalde. Bacaklarımın ağrıdığını farkedince tekrar ağacın altına oturdum ve kılıcı yanıma dayadım, sabaha kadar böyle durmam gerekiyordu benim işte.

Dört saat sonra gözlerim yorgunluktan ölmüş bir vaziyetteydi ama hala uyanıktım. Bir yaprak hışırtısı duyunca ayağa fırladım, daha ilk günden iş çıkartmayın başıma yahu! "Benim." dedi Alice, aslında adı Alice değildi, sormaya üşendiğim için Alice diyordum ona. Hermes kulübesinde ne yapmam gerektiğini söyleyen kızdı, az çok yardım ediyordu işte. "Ödümü patlattın." dedim kılıcımı yere atarak. Tekrar kendimi ağacın altına attım ve gözlerimi kısa bir süreliğine kapadım, aslında açmama yardım eden Alice olmuştu. "Üzgünüm, bizim çocuklar işte.. Liste üzerinde oynamışlar sanırım, ilk günden hiçkimseye devriye vermeyiz. Aptal bir eşek şakası, kusura bakma." dedi Alice yanıma oturarak. Aslında bunları o kadar hızlı söylemişti ki idrak etmem için birkaç dakika gerekti. "Nöbeti ben devralırım, sen git dinlen, daha bir saat oldu seni kulübenin dışında görürlerse kızmazlar." dedi Alice kılıcı eline alarak. "Teşekkürler Alice, hayat kurtarıyorsun." dedim minnetle. Sonradan söylediği cümleye takıldım, bir saat mi? Ciddi olamazsınız. Ben dört saattir nöbet tuttuğumu sanırken sadece bir saat mi geçmişti? Uykulu adımlarla kulübeye dönerken sinirlenecek güç bile kalmamıştı bende.